تقریبا بیست روز دیگه یک سال میشه که تو این وبلاگ چیزی ننوشتم و ازین بابت خیلی متاسفم و ناراحتم. مدت زیادی با خودم کلنجار رفتم و سبک و سنگین کردم و از خودم پرسیدم که چرا نمی نویسم و پاسخ های زیادی دادم. بارها محکوم شدم و بارها خودم رو قانع کردم که ننویسم اما نهایتا به این نتیجه رسیدم که این وبلاگ رو دوباره از سر بگیرمش و خیلی جدی بگیرمش.
اینجا از این پس مشخصا به سه حوزه خواهم پرداخت:
1- علم ارتباطات
2- کنکور ارتباطات
3- مجله گزارش
توضیح اینکه طبق چیزهایی که من در این دو سال فهمیدم میان کنکور و علم ارتباطات، تفاوت از زمین تا آسمونه. به همین دلیل این دو حوزه رو از هم تفکیک کردم. دوستان، خصوصا کنکوریها، باید دقت داشته باشند که کنکور راهی برای رسیدن به علم ارتباطاته و بنابراین هر جوری هست باید تو اون موفق بشند. تو این راه من هر کمکی از دستم بربیاد انجام میدم و خیلی ناراحتم که در چند وقت گذشته زیاد نتونستم به بچه های کنکوری کمک کنم و انشالله ازین به بعد بتونم جبران کنم.
در حوزه علم ارتباطات هم منم بیشتر ایده ها و افکارم رو اینجا خواهم نوشت و کارهای تحقیقی ای که انجام میدم یا قصد انجام دادنش رو دارم، تا شما هم در موردش نظر بدیو و حتی اگه شد با هم در موردش همکاری کنیم.
اما از دریچه مجله گزارش، که یک سالی هست سردبیرش شدم، هم سوژه ها و مطالب مجله رو تا جایی که ممکنه اینجا قرار میدم و هم به همین بهونه نقدها و دیدگاه های خودم در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی رو اینجا می نویسم.